Prawda



Nie wiem czy dopuszczam do siebie wiadomość o kłamstwie, które mnie otacza. Myślę, że nie. Chcę żyć spokojnie i właśnie to robię, ale czemu w kłamstwie, w fałszywej nadziei.? Bo taki jest świat i ludzie, którzy w nim żyją. Osoba, której ufam może mnie skrzywdzić. Najlepsza przyjaciółka może mnie zostawić, a chłopak, czyli osoba, którą kocham skrzywdzić. Paradoks sytuacji, kochani. Ufać, ale komu.? Kochać, ale kogo.? Przyjaźnić się, ale z kim.? Tyle pytań. Żadnej odpowiedzi. Zamykam się. Może i dobrze. Może właśnie o to chodzi, że potem, za jakiś czas spotkam się z osobą, przed którą się w pełni otworzę. Bez kłamstw. Bez udawania. Tak, wiadomo o kim myślę. Czy to prawda, że tylko z jednym człowiekiem jestem szczera.? Nie. Ja wszystko ukrywam. Po co mam martwić cały świat moją osobą.?
Nie wiem co robić. Patrzę na telefon. Słucham muzyki. On nie pisze. Trudno muszę jakoś to przyjąć do wiadomości. Nie wiem czy dam radę, sama. Tak jak zawsze. Potrzebuję kogoś, kto rzeczywiście to zrozumie i nie powie tylko czegoś tak pustego jak aha lub rozumiem, chociaż nie wiem czy coś więcej byłoby potrzebne. Moje problemy, moje samopoczucie, samoocena. Wszystko moje, ale chce to podzielić. Po co.? Bo wtedy będzie łatwiej. Podział na ciało i dusze. Nie brzmi źle. Zawsze to coś nowego. Mi się podoba, ale nie dam rady tak długo żyć. Kiedyś się poddam, ale gdy przyjdzie na to odpowiedni czas.
A może to właśnie jest teraz.? Taki czas, który może być nazwany odpowiednim.? Nie wiem. Chciałabym to zmienić. Jakoś się podnieść, ale nie widzę sensu.
Tak upadłam. Tak, tak nisko. Wpadłam w dół, który nie ma końca. Lecę jak Alicja w Krainie Czarów, w dół, do nowego świata. Ciekawe czy do tak dobrego, ale może i do lepszego. Czemu nie. Mi się to podoba. Zaczynam od teraz. To lecę. Zobaczymy gdzie wyląduję. To dziwne.? Nie, jak na mnie to dość normalne.Nowy świat. Nowy Kapelusznik. Nowa osoba, która będzie moim Białym Królikiem. Nie wiem czemu, ale taka Alicja siedzi mi teraz w głowie. Te jej pytania. Zadaję sobie takie same. Tylko ona miała je komu zadać. Ja takiej możliwości nie mam. A szkoda. Warto czasem mnie posłuchać, poczytać to co piszę. Jest to moje. Jest to częścią mnie. Można by powiedzieć, że jest to mną. Tutaj są moje uczucia. Moje myśli i skrywane tajemnice, zapisane między wierszami. Tak mało osób potrafi je wychwycić. Tak nieliczni to potrafią. Sama tego chcę, sama tym manipuluję, żeby to co ważne było omijane czymś obok. Zawsze to lubiłam, a teraz to pogłębiam.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Krok dalej

Obraz
"Jak mieć odwagę, jak mam Cię kochać, gdy boję się upadku? Ale kiedy Cię widzę, wszystkie moje wątpliwości nagle odchodzą gdzieś w dal." Próbowałam Ciebie zrozumieć, podążałam Twoim tokiem myśli. Teraz już tego nie robię. Idę tam, gdzie mnie prowadzisz, nie pytam o powody, dla których idziemy na wprost. To i tak nie ma znaczenia, gdy jesteśmy razem. Zamykam się w swoich myślach. Trącasz moją rękę. Chciałabym, żebyś ją złapał, ale idziesz prosto nie zważając na szczegóły. Uśmiechasz się pod nosem. Budzę się. Śnię o Tobie, bo tęsknię, ale przecież Ci tego nie powiem. Nawet nie wiem, czy nie jesteś tylko wytworem mojej wyobraźni. Plączą mi się słowa w myślach. Próbuję spać dalej, ale ciągle mam przed oczami Twoją twarz. Serce bije mocniej, a umysł nie potrafi się wyłączyć, więc nie śpię. Chodzę po domu, szukam swojego miejsca, szukam zajęcia. Zasypiam nad ranem. W głowie słyszę tylko budzik. Wstaję, zaczynam kolejny dzień. Czekam na kolejną wiadomość, która nie nadcho
Czytaj dalej

Incepcja Matrix'a

Obraz
Myślisz, że wdychasz powietrze? Co jeśli nasze życie jest sterowane? Co jeśli świat może być kontrolowany i nie ma pojęcia "rzeczywistość"? Jaką pigułkę byś wziął: niebieską: żyjesz w świecie, który chcesz znać i w niego wierzyć, czy czerwoną: zostajesz w krainie czarów i dowiadujesz się całej prawdy? Odważyłbyś się zostawić wszystko dla prawdy istnienia? Jakie jest Twoje przeznaczenie? Chcesz je poznać? Mogę Ci pokazać drzwi, ale przejść przez nie musisz sam. Co Ty na to? Jaki układ wybierasz? Może miałeś kiedyś tak, że budzisz się ze snu i nie wiesz czy dalej śnisz czy to już ten Twój świat, który nazywasz prawdziwym. Jak odróżnisz sen od jawy? Skąd będziesz wiedział, że to co widzisz i to co wiesz jest prawdziwe? Jesteśmy kontrolowani. Ludzie są uprawiani. Nasze życie jest snem. Kiedy się obudzimy? Nigdy- jeśli nie potrafimy odróżniać prawdy od kłamstwa. Mam tysiące myśli w głowie. Nie wiem czemu znowu wraca stan nicości. Myślałam, że mam to już za sobą, ale n
Czytaj dalej

Walcząc nocą

Obraz
"Pomimo słońca na niebie nadal widzę gwiazdy... ukryte w Twoich oczach." Noc przynosi tyle pytań bez odpowiedzi. Tyle sytuacji, które nigdy nie miały miejsca. Tyle spojrzeń, które już nigdy się nie zetkną. Tyle słów, które nie zostały wypowiedziane. I tyle bólu, którego nie da się uśmierzyć. W dzień funkcjonuję, nocą walczę. Zapytasz, z czym. Odpowiem, z kim? Z samą sobą pośród głuchej cichy Twojego martwego głosu. Walczę w pustce Twoich oczu, które do tej pory przypominają mi o istnieniu jakiegoś innego wymiaru. Miałam wszystko, nawet bliżej niż w zasięgu ręki. Nie mam nic, pomimo walki, którą podjęłam. A może właśnie nie? Może zgubiła mnie ta otaczająca nicość? Fakt. Wydaje mi się, że to wszystko moja wina. Obwiniam siebie o coś, czego nawet nie zaczęła. Zaczynam się trząść. Mój słaby stan powraca, a ja znów nie mogę zasnąć. Raz gorąco, zimno, szaro i ponuro. Jedno się nie zmienia, walka, pustka i Ty. Jakkolwiek bym nie chciała zmienić sytuacji. Ciebie nie ma, a j
Czytaj dalej