Płacz w tłumie

Wiesz jak to jest nic nie wiedzieć. Stać przed wyborem i wiedzieć, że żadne wyjście nie będzie tym dobrym. Wiesz jak to jest... Wiesz... u mnie jest tak codziennie. Zastanawiam się, myślę i codziennie podejmuję nową decyzję, zawsze tą, która nie skrzywdzi żadnego człowieka. Najgorsze jest to, że poza nim nie mam nikogo. Nie mam żadnej osoby, która mnie wysłucha. Mam? Mam, ale to nie to samo, w ogóle nie ważne. Nic nie ma teraz sensu. Nic nie jest tak, jak miało być. Znowu smutek i uczucie bezsilności. 
Pomogłam mu, a on mnie wykorzystał, on... odszedł. On nie powiedział dziękuję. Nie potrafię zebrać myśli. Cały czas płaczę. Znowu to samo, ile razy jeszcze? Stanowczo za dużo. Czy to mnie niszczy? Za każdym razem dwa razy mocniej niż poprzednio. Chciałabym powiedzieć, że będzie dobrze, ale nie potrafię wydobyć z siebie żadnego dźwięku. Nic nie mogę zrobić. Nie mogłam tego powstrzymać. 
Widzisz... ludzie tacy są. Nienawidzę ludzi. Płaczę w tłumie i tak tego nie widzisz. Nigdy nic nie rozumiesz. Nigdy nie obchodziłam Cię ja. Zawsze najważniejszy byłeś Ty. Nie wiem o czym piszę. Przez łzy nie docierają do mnie moje myśli. Wszystko się zniszczyło. Świat, ludzie. Nic nie jest nieskazitelnie czyste. Kiepski stan. Witaj w moim świecie.
I tak nic Cię to nie obchodzi.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Krok dalej

Obraz
"Jak mieć odwagę, jak mam Cię kochać, gdy boję się upadku? Ale kiedy Cię widzę, wszystkie moje wątpliwości nagle odchodzą gdzieś w dal." Próbowałam Ciebie zrozumieć, podążałam Twoim tokiem myśli. Teraz już tego nie robię. Idę tam, gdzie mnie prowadzisz, nie pytam o powody, dla których idziemy na wprost. To i tak nie ma znaczenia, gdy jesteśmy razem. Zamykam się w swoich myślach. Trącasz moją rękę. Chciałabym, żebyś ją złapał, ale idziesz prosto nie zważając na szczegóły. Uśmiechasz się pod nosem. Budzę się. Śnię o Tobie, bo tęsknię, ale przecież Ci tego nie powiem. Nawet nie wiem, czy nie jesteś tylko wytworem mojej wyobraźni. Plączą mi się słowa w myślach. Próbuję spać dalej, ale ciągle mam przed oczami Twoją twarz. Serce bije mocniej, a umysł nie potrafi się wyłączyć, więc nie śpię. Chodzę po domu, szukam swojego miejsca, szukam zajęcia. Zasypiam nad ranem. W głowie słyszę tylko budzik. Wstaję, zaczynam kolejny dzień. Czekam na kolejną wiadomość, która nie nadcho
Czytaj dalej

Incepcja Matrix'a

Obraz
Myślisz, że wdychasz powietrze? Co jeśli nasze życie jest sterowane? Co jeśli świat może być kontrolowany i nie ma pojęcia "rzeczywistość"? Jaką pigułkę byś wziął: niebieską: żyjesz w świecie, który chcesz znać i w niego wierzyć, czy czerwoną: zostajesz w krainie czarów i dowiadujesz się całej prawdy? Odważyłbyś się zostawić wszystko dla prawdy istnienia? Jakie jest Twoje przeznaczenie? Chcesz je poznać? Mogę Ci pokazać drzwi, ale przejść przez nie musisz sam. Co Ty na to? Jaki układ wybierasz? Może miałeś kiedyś tak, że budzisz się ze snu i nie wiesz czy dalej śnisz czy to już ten Twój świat, który nazywasz prawdziwym. Jak odróżnisz sen od jawy? Skąd będziesz wiedział, że to co widzisz i to co wiesz jest prawdziwe? Jesteśmy kontrolowani. Ludzie są uprawiani. Nasze życie jest snem. Kiedy się obudzimy? Nigdy- jeśli nie potrafimy odróżniać prawdy od kłamstwa. Mam tysiące myśli w głowie. Nie wiem czemu znowu wraca stan nicości. Myślałam, że mam to już za sobą, ale n
Czytaj dalej

Walcząc nocą

Obraz
"Pomimo słońca na niebie nadal widzę gwiazdy... ukryte w Twoich oczach." Noc przynosi tyle pytań bez odpowiedzi. Tyle sytuacji, które nigdy nie miały miejsca. Tyle spojrzeń, które już nigdy się nie zetkną. Tyle słów, które nie zostały wypowiedziane. I tyle bólu, którego nie da się uśmierzyć. W dzień funkcjonuję, nocą walczę. Zapytasz, z czym. Odpowiem, z kim? Z samą sobą pośród głuchej cichy Twojego martwego głosu. Walczę w pustce Twoich oczu, które do tej pory przypominają mi o istnieniu jakiegoś innego wymiaru. Miałam wszystko, nawet bliżej niż w zasięgu ręki. Nie mam nic, pomimo walki, którą podjęłam. A może właśnie nie? Może zgubiła mnie ta otaczająca nicość? Fakt. Wydaje mi się, że to wszystko moja wina. Obwiniam siebie o coś, czego nawet nie zaczęła. Zaczynam się trząść. Mój słaby stan powraca, a ja znów nie mogę zasnąć. Raz gorąco, zimno, szaro i ponuro. Jedno się nie zmienia, walka, pustka i Ty. Jakkolwiek bym nie chciała zmienić sytuacji. Ciebie nie ma, a j
Czytaj dalej