Nicość istnienia


Pamiętasz... Nic nie zdarza się dwa razy. A z Tobą? Każdą chwilę będziemy mogli powtórzyć, odkryć w niej nowe rzeczy i przyjemności. Wiesz czemu? Bo będziemy zawsze.

Moja nicość istnienia. Moja obojętność. Moja śmierć.
Boje się każdego dnia, każdej nocy. To jest jak koszmar powracający codziennie. To jest jak śmierć dotykająca każdego z nas. To jest jak Anioł, którego nie ma. To jest jak nicość, która jest wszędzie. Chciałabym się odciąć, wyjechać, zapomnieć. Jedyne co mogę to płakać codziennie, nieprzerwanie. Każda chwila jest pokazaniem bólu i cierpienia. Każda chwila to ból. Kim jestem? Co tu robię? Chcę, żeby mnie nie było. Można się czuć źle, tragicznie i można być wrakiem człowieka. Można być nikim i całym światem. Po co się starać, wiedząc, że czar pryśnie i wszystko wróci do wcześniejszego stanu... Nic nie jest dobrze, wszystko jest nie tak.
Słyszysz mój płacz? Płaczę co noc. Musisz mnie słyszeć. Czujesz moje łzy? Lecą co noc. Musisz je czuć. Zapomniałam. Nie pamiętam Twojego imienia. Miało taki piękny dźwięk. Teraz? Teraz ono mnie nie rusza, nie chcę Cię znać. Nie chcę mieć z Tobą więcej do czynienia. Znów kłócę się z moimi myślami. Zabierają mnie w ciche miejsce, zapomniałam Ty nie żyjesz. Zabiłam Cię, kiedy to było? Dwa lata temu. Wspomnienia wracają, zapomniałam... Nie mamy nic innego oprócz wspomnień.
Płaczę, cały czas, a Ciebie nie ma. Odszedłeś jak każdy i nie mam już komu mówić kocham Cię.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Krok dalej

Obraz
"Jak mieć odwagę, jak mam Cię kochać, gdy boję się upadku? Ale kiedy Cię widzę, wszystkie moje wątpliwości nagle odchodzą gdzieś w dal." Próbowałam Ciebie zrozumieć, podążałam Twoim tokiem myśli. Teraz już tego nie robię. Idę tam, gdzie mnie prowadzisz, nie pytam o powody, dla których idziemy na wprost. To i tak nie ma znaczenia, gdy jesteśmy razem. Zamykam się w swoich myślach. Trącasz moją rękę. Chciałabym, żebyś ją złapał, ale idziesz prosto nie zważając na szczegóły. Uśmiechasz się pod nosem. Budzę się. Śnię o Tobie, bo tęsknię, ale przecież Ci tego nie powiem. Nawet nie wiem, czy nie jesteś tylko wytworem mojej wyobraźni. Plączą mi się słowa w myślach. Próbuję spać dalej, ale ciągle mam przed oczami Twoją twarz. Serce bije mocniej, a umysł nie potrafi się wyłączyć, więc nie śpię. Chodzę po domu, szukam swojego miejsca, szukam zajęcia. Zasypiam nad ranem. W głowie słyszę tylko budzik. Wstaję, zaczynam kolejny dzień. Czekam na kolejną wiadomość, która nie nadcho
Czytaj dalej

Incepcja Matrix'a

Obraz
Myślisz, że wdychasz powietrze? Co jeśli nasze życie jest sterowane? Co jeśli świat może być kontrolowany i nie ma pojęcia "rzeczywistość"? Jaką pigułkę byś wziął: niebieską: żyjesz w świecie, który chcesz znać i w niego wierzyć, czy czerwoną: zostajesz w krainie czarów i dowiadujesz się całej prawdy? Odważyłbyś się zostawić wszystko dla prawdy istnienia? Jakie jest Twoje przeznaczenie? Chcesz je poznać? Mogę Ci pokazać drzwi, ale przejść przez nie musisz sam. Co Ty na to? Jaki układ wybierasz? Może miałeś kiedyś tak, że budzisz się ze snu i nie wiesz czy dalej śnisz czy to już ten Twój świat, który nazywasz prawdziwym. Jak odróżnisz sen od jawy? Skąd będziesz wiedział, że to co widzisz i to co wiesz jest prawdziwe? Jesteśmy kontrolowani. Ludzie są uprawiani. Nasze życie jest snem. Kiedy się obudzimy? Nigdy- jeśli nie potrafimy odróżniać prawdy od kłamstwa. Mam tysiące myśli w głowie. Nie wiem czemu znowu wraca stan nicości. Myślałam, że mam to już za sobą, ale n
Czytaj dalej

Walcząc nocą

Obraz
"Pomimo słońca na niebie nadal widzę gwiazdy... ukryte w Twoich oczach." Noc przynosi tyle pytań bez odpowiedzi. Tyle sytuacji, które nigdy nie miały miejsca. Tyle spojrzeń, które już nigdy się nie zetkną. Tyle słów, które nie zostały wypowiedziane. I tyle bólu, którego nie da się uśmierzyć. W dzień funkcjonuję, nocą walczę. Zapytasz, z czym. Odpowiem, z kim? Z samą sobą pośród głuchej cichy Twojego martwego głosu. Walczę w pustce Twoich oczu, które do tej pory przypominają mi o istnieniu jakiegoś innego wymiaru. Miałam wszystko, nawet bliżej niż w zasięgu ręki. Nie mam nic, pomimo walki, którą podjęłam. A może właśnie nie? Może zgubiła mnie ta otaczająca nicość? Fakt. Wydaje mi się, że to wszystko moja wina. Obwiniam siebie o coś, czego nawet nie zaczęła. Zaczynam się trząść. Mój słaby stan powraca, a ja znów nie mogę zasnąć. Raz gorąco, zimno, szaro i ponuro. Jedno się nie zmienia, walka, pustka i Ty. Jakkolwiek bym nie chciała zmienić sytuacji. Ciebie nie ma, a j
Czytaj dalej