TheDiize

Bądź wierny. Idź. Myśl, przemyślenie, idea. Wszystko jest po coś, wszystko rozwija się w nas. Czasem w naszej podświadomości, a my nie mamy nad tym kontroli. Uciekamy, nie odnosimy się do uczuć. Zwyczajnie się boimy i chcemy uniknąć togo, w co wierzymy. Człowiek z realnymi marzeniami to wariat, a optymistów trzeba umieścić w psychiatryku. Podejście.? Kiepskie. Wystarczy spojrzeć, rozejrzeć się. Poszukać siebie. Swojego prawdziwego ja, które będzie nam towarzyszyło przez całe życie. Od siebie przecież nie uciekniemy. Wymagamy, aby to druga osoba rozumiała, a my.? Kiedy to MY zrozumiemy.? Co jeśli nigdy.? Utkniemy w stanie, który będzie nas niszczył, aż nie pozostanie po nas nic. Ani jedna cząstka człowieka, tylko wrak. Marna przyszłość. Ludzie to lalki, którymi można kierować na każdym kroku. Wielu pomimo władzy się wyodrębniło. Bronią czegoś i w wielu przypadkach jest to dobre. Trzeba mieć jakiś plan, inny niż wszyscy,. Trzeba w sobie zaszczepić nową ideę, która będzie ponad inn...

W nienawiści jest strach. Nie wiem czy mam iść. Nie wiem czy mam zostać. Nie wiem czy to dobra droga, ale wmawiam sobie, że lepszej nie ma. Staram się zapomnieć, albo właśnie chcę pamiętać. Tęsknię, a z drugiej strony odrzucam. Czuję jak łzy płyną po moich policzkach, które są jeszcze obolałe od śmiechu. Udawany uśmiech. Czemu coś takiego istnieje.? Czemu tak naprawdę ukrywamy to, co nie powinno być ukrywane.? O czym mówię.? O uczuciach, które coraz bardziej odchodzą na boczny tor. Kto teraz myśli, żeby płakać przed tłumem ludzi.? Przecież to obciach. No z takim podejściem- powodzenia. Tak dawno nie pisałam, tak długo na to czekałam. Nie mogę już dłużej. Nie wytrzymałam. Brak czasu, ale jednak musiałam. Teraz tak wiele się dzieje. Tak wiele rzeczy, tak wiele uczuć, tak wielki smutek... Nie rozumiem co się stało. Nie rozumiem nic. Nie mogę pozbierać myśli, każdy pomysł wydaje się nieosiągalny. Uśmiecham się, może ktoś się zakocha. Udaję, kogoś kim jestem. Udaję siebie. Udaję, że je...