TheDiize

Smutek to najpowolniejsza forma umierania. Stałam nad przepaścią, słyszałam tylko wiatr poruszający moimi włosami, widziałam tylko strzępki chmur, które nie dotarły do nieba, czułam tylko nienawiść wyrywającą moje serce z jego prawowitego położenia. Patrzyłam jak wszystko, co mam nieodwracalnie znika. Czułam się zagubiona, smutna, umierająca. Kiedyś kochałam, teraz nic się nie liczyło. Ludzie odchodzą bez względu na to, czego chcemy, bez względu na uczucia i... i właśnie i co? Jak bardzo mogli mnie zniszczyć ludzie? Bardzo. Patrzyłam tak naprawdę w głąb siebie. Patrzyłam na pozostałości, które po mnie pozostały. Wrak człowieka, upadłość i śmierć. Zło zawsze wygrywa, uznając, że śmierć jest zła. Dla mnie? Śmierć jest dobra, jeszcze nie próbowałam, ale to nie ona zadecyduje, czy mnie zabierze. Sama zdecyduję, w którym momencie to się stanie, chyba... no chyba, że śmierć i przeklęty los, moje życie, mnie wyprzedzą. Poczuć ból i w bólu odejść. No i wtedy się zaczęło. Chęć narkotyku...

Wstajesz rano i wiesz, że dzisiaj go zobaczysz. Kładziesz się spać i wiesz, że cały dzień spędziłaś z nim. Śnisz i widzisz tylko jego przepiękne oczy, błyszczące w blasku słońca. Wiesz, że jest dla Ciebie wszystkim, że dzień bez niego to jak dzień bez czekolady, jak dzień stracony. Wszystko wiesz i wtedy pojawia się to niespodziewane uczucie, że to wszystko znika, że wszystko było wytworem wyobraźni. Budzisz się i zaczynasz się śmiać, kochasz swoje życie. Życie, które tak naprawdę mogłoby być snem, a jest Twoją rzeczywistością, Twoim uśmiechem i miłością. Wiesz, że Twoje życie jest lepsze niż sen. Wiesz, że ono jest prawdziwe. "A miłość? Jeszcze jeden nałóg młodości, ryzykowne gry, oszałamiające stany nieważkości." Ktoś kogo kochasz jest smutny? Smutek przejdzie na Ciebie. Ktoś kogo kochasz wydaje się być zajęty, nie zwraca na Ciebie uwagi? Wszystko odbije się na Tobie. Ktoś kogo kochasz odszedł? Nie ma ratunku i on nie kocha. STOP, poprawka... Wszystko da się wytłuma...

Wiesz jak to jest nic nie wiedzieć. Stać przed wyborem i wiedzieć, że żadne wyjście nie będzie tym dobrym. Wiesz jak to jest... Wiesz... u mnie jest tak codziennie. Zastanawiam się, myślę i codziennie podejmuję nową decyzję, zawsze tą, która nie skrzywdzi żadnego człowieka. Najgorsze jest to, że poza nim nie mam nikogo. Nie mam żadnej osoby, która mnie wysłucha. Mam? Mam, ale to nie to samo, w ogóle nie ważne. Nic nie ma teraz sensu. Nic nie jest tak, jak miało być. Znowu smutek i uczucie bezsilności.  Pomogłam mu, a on mnie wykorzystał, on... odszedł. On nie powiedział dziękuję. Nie potrafię zebrać myśli. Cały czas płaczę. Znowu to samo, ile razy jeszcze? Stanowczo za dużo. Czy to mnie niszczy? Za każdym razem dwa razy mocniej niż poprzednio. Chciałabym powiedzieć, że będzie dobrze, ale nie potrafię wydobyć z siebie żadnego dźwięku. Nic nie mogę zrobić. Nie mogłam tego powstrzymać.  Widzisz... ludzie tacy są. Nienawidzę ludzi. Płaczę w tłumie i tak tego nie widzisz. Nigdy ni...

Widzę jak się męczysz, jak upadasz i nie wstajesz. Nie dajesz sobie pomóc. Nie chcesz pomocy. Uciekasz w inny świat, inny wymiar. Wybacz Matrix nie istnieje, Incepcja nie będzie ciągłym Twoim poziomowym snem. Boli mnie to kim jesteś, przeraża mnie Twój wzrok, nie dajesz sobie pomóc, już na mnie nie patrzysz, bo już Cie nie ma. Wszystko jest kruche w takim razie. Człowiek zasługuje tylko na śmierć. Zrozumiałam coś, coś bardzo ważnego, teraz chce, żebyś i Ty to zrozumiał. Wstał po przeczytaniu tego i powiedział, nie chce nic więcej. Wpisujesz w internecie jak się zabić, jak popełnić samobójstwo, metody, najlepsze sposoby. Myślisz, że kto to napisał? Znawca, czy dzieciak nierozumiejący czym jest istota życia? Wpisujesz i już wiesz, pistolet, nóż, żyletka, prochy, narkotyki, samotność. Tyle sposobów i teraz myślisz, który wybrać. W tym samym czasie, gdzieś niedaleko ktoś w szpitalu dowiaduje się, że zostało mu mało czasu, mało czasu na życie, mało czasu na miłość. Ta osoba płacze, zale...