TheDiize

Tysiąc słów w głowie.  Jedna łza. Nikt na to nie odpowie. Pokłóciliśmy się. Nie wiem, o co poszło. Już nie pamiętam. Pamiętam za to, co czułam. Czuję to nadal, gdy siedzę sama na łóżku, a pojedyncze łzy kapią na łóżko. Nie chciałam tego wszystkiego. Słowa wychodziły ze mnie jak pociski z karabinu, teraz każdy po kolei przebija mi skórę i wbija się w serce. Nie chciałam, ale nie mogłam się powstrzymać. Teraz cierpię i płaczę. Czekam. Gdy wychodziłeś, powiedziałeś, że mnie kochasz, idziesz się przejść i zaraz wracasz. Wtedy myślałam tylko o tym, że może mnie pocałujesz, ale spojrzałeś na mnie i miałeś taki ruch, że chcesz podejść, ale się zatrzymałeś, odwróciłeś i odszedłeś. Nie mam siły. Gdy myślę o tym, wspomnienia wracają jakby stało się to przed sekundą. Chciałabym znaleźć siebie, znaleźć wtedy odwagę, wyjść po Ciebie, rzucić się na szyję, przeprosić i przytulić się nawet w nieskończoność, ale boję się ciemności i wiem, że nie wyjdę. Może dlatego Ty poszedłeś, bo wiedzia

"Miłość jest jak hartowanie dla szkła. Robi się silniejsze, wytrzymalsze, ale bardziej kruche. Jeśli pęka to na miliardy kawałków, a nie na kilka." Mój ukochany Stoję jak zawsze, gdy udaję, że wszytko jest okay. Nigdy tak nie jest, gdy on nie stoi obok. Nie wiem, czemu się zgodziłam, żeby być tu samą. Mogliśmy jechać razem, ale miała być niespodzianka. Widzę wiele zakochanych par, które mnie mijają i pozdrawiają spojrzeniem. Jedna dusza w dwóch ciałach, ale i tak uważasz, że to Twój związek jest idealny. W sumie czemu nie. Zamykam oczy, cisza, która mnie otacza robi się denerwująca. Chciałabym usłyszeć moją piosenkę, wtedy wszystko było by prostsze. Może tylko tak mi się wydaje. Nie wiem nic. Czekam. Ktoś łapie mnie od tyłu za biodra. Wszędzie poznam te dłonie. Od razu czuję dreszcze na całym ciele. Tęskniłam. Odwracam się i natychmiast znajduję usta, które odnajdują także moje. Uwielbiam take chwile. - Hej Di, ślicznie wyglądasz- mówi. Uśmiecham się szeroko. No ta